İşte Nâzım Hikmet’in ünlü bir şiiri:
BİR CEZAEVİNDE, TECRİTTEKİ ADAMIN MEKTUPLARI
Bu gün pazar,
Bugün beni ilk defa
güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde
ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş
olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla
toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga,
ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben.
Bahtiyarım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder